نقش دولت، دانشگاه و صنعت در تقويت نوآوري و نظام ملي نوآوري در ايران
محورهای موضوعی : نوآوري و خلاقيت
رضا رادفر
1
(دانشگاه علوم تحقیقات)
عباس خمسه
2
(دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج)
کلید واژه: نوآوري, نظام ملي نوآوري, سياستهاي نوآوري, نگاشت نهادي, فناوري,
چکیده مقاله :
تغييرات سريع فناوري در دهه‌هاي اخير موجب شده است تا کشورها به نوآوري و اهميت آن بيش از پيش پي ببرند. روابط پيچيده فناوري و نوآوري باعث پديد آمدن نظام نوآوري گرديده است. نظام ملي نوآوري، در سطح ملي در جهت تجاري نمودن ايده‌ها و انتقال مستمر دانش از سطح توليد دانش تا بهره‌برداري و تجاري سازي آن ايفاي نقش مي‌نمايد. اجزاء کلي اين نظام عبارتند از سازمانها و عرف‌ها. اين نظام وظيفه توليد، انتشار و استفاده از نوآوري‌ها را برعهده دارد. به‌عبارت ديگر نظام ملي نوآوري، نظامي جامع و فراگير است که از سياست‌گذاران دولتي، خلق‌کنندگان دانش جديد، استفاده‌کنندگان دانش و انواع روابط متقابل آنها شکل گرفته است. در اين مقاله سعي شده است تا به وظايف دولت، دانشگاه و صنعت در نظام ملي نوآوري پرداخته و نحوه روابط متقابل آنها را مورد بررسي قرار دهيم.
Rapid changes of technology in the past decades are caused that the countries find out the importance of innovation more than the last. Complex interaction between technology and innovation is caused the creation and appearance of innovation systems. The National Innovation System (NIS) plays the important role of commercializing the ideas and continuous transfer of knowledge from knowledge creation up to its application and commercialization in national level. Main components of this system include organizations and institutions from one hand, and the rules and procedures in the other hand. This system has the role of creation, propagation and the use of innovations. In other words, NIS is a comprehensive system that is formed by; policy makers in government, creators of new ideas and knowledge, knowledge users and various types of their interaction. In this paper we have tried to study the function of government, university and industry and their interactions in NIS