پس از گذشت بیش از یک دهه از هزاره سوم میلادی، نقش سرمایه انسانی تا جایی پررنگ شده که برخی از آن به عنوان تنها عامل کسب مزیت رقابتی پایدار برای بنگاهها یاد میکنند. در محیط متغیر و شدیداً رقابتی امروزی تنها با کمک انسانهای خلاق و نوآور است که میتوان به مزیت رقابتی دست چکیده کامل
پس از گذشت بیش از یک دهه از هزاره سوم میلادی، نقش سرمایه انسانی تا جایی پررنگ شده که برخی از آن به عنوان تنها عامل کسب مزیت رقابتی پایدار برای بنگاهها یاد میکنند. در محیط متغیر و شدیداً رقابتی امروزی تنها با کمک انسانهای خلاق و نوآور است که میتوان به مزیت رقابتی دست یافت. در این شرایط سازمانها باید به سازمانهایی پویا و یادگیرنده تبدیل شوند تا کارکنانشان با تواناییهایی که از خود بروز میدهند قابلیت انطباق با تغییرات را در عرصه رقابت داشته باشند. این امر خصوصاً در کسب وکارهای نوپای دانشبنیان بیش از پیش به حقیقت پیوسته است. برای یک شرکت نوپا، سرمایه انسانی، مهمترین سرمایه است و هر چه این سرمایه کیفیت مطلوبتری داشته باشد، احتمال بقا، موفقیت و ارتقای کسب و کار، بیشتر خواهد شد. یکی از مفاهیمی که میتوان از آن برای تحلیل دوام و پایداری تیم کارآفرین و ادامه حیات یک کسب و کار بهره برد تعهد سازمانی است. تعهد به طور خلاصه عبارت است از نوعی نگرش و احساس درونی فرد نسبت به سازمان که در عملکرد، وفاداری و قضاوتهای وی نسبت به سازمان تأثیرگذار است. بر اثر مطالعه و تحقيق مستمر و شناخت عوامل اساسي تشكيل دهنده تعهد سازمانی ميتوان دست به نوسازي، بازسازي و احياي توليد و تزريق عوامل مؤثر بر تعهد سازمانی زد و بخشهاي ناكارآمد و يا مخرب اين پديده را يا اصلاح و يا حذف نموده و نسبت به تقويت مؤلفههاي تأثيرگذار اقدام كرد. در این مقاله سعی بر این است که بر پایه یک مطالعه تطبیقی و با ترکیب مفاهیم تعهد سازمانی و سرمایه انسانی در شرکتهای نوپا، به نقش تعهد سازمانی در امکان انسجام تیم کاری در مراحل اولیه شکلگیری یک کسب و کار پرداخته شود. در واقع هدف این مقاله عبارتست از برقراری تناظری بین اهمیت منابع انسانی در کسب و کارهای نوپا و نقش آن در بقاي کسب وکار و کارکرد تعهد سازمانی در برآوردن این الزامات.
پرونده مقاله
سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند س چکیده کامل
سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند سرمایهگذاری خطرپذیر است. هدف از این پژوهش، شناسایی و رتبهبندی محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا نزد سرمایهگذاران خطرپذیر است. بدین منظور، محورهای قابل مذاکره با بررسی ادبیات موضوع شناسایی شد و روایی محورها مورد ارزیابی و تایید کارشناسان قرار گرفت. سپس نظرات 26 نفر از متخصصان صنعت سرمایهگذاری خطرپذیر در ایران از طریق دو پرسشنامه در مقیاس پنج درجهای لیکرت جمعآوری شد. پایایی پرسشنامهها، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. روش تحقیق بر اساس ماهیت و گردآوری دادهها، توصیفی پیمایشی و از نظر هدف، توسعه کاربردی است. در نهایت، دادهها با استفاده از الگوریتم تصمیمگیری چند معیاره (آنتروپی و تاپسیس) بر مبنای درجه اهمیت و انعطافپذیری تجزیه و تحلیل و رتبهبندی شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که از جنبه میزان اهمیت و انعطافپذیری، محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا به ترتیب «سهام ممتاز»، «کنترل هیأت مدیره»، «حق تقدم در خرید سهام جدید»، «مبلغ سرمایهگذاری» و «ارزشگذاری»، «شاخصهای کلیدی عملکرد»، «اولویت نقدشوندگی»، «سهام مالکیت»، «حقوق اطلاعاتی»، «واگذاری سهام مبتنی بر زمان یا مایلستون»، «ضدرقیقشوندگی»، «حق فروش مشترک»، «الزام سایر سهامداران به فروش سهام خود»، «سهام تشویقی کارمندان»، «سود تقسیمی سهام»، «مشارکت در مانده پولها»، « الزامات پرداختی سهامدار برای تداوم بازی» و «حق بازخرید سهام» رتبهبندی و اولویتبندی میشوند.
پرونده مقاله