سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند س چکیده کامل
سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند سرمایهگذاری خطرپذیر است. هدف از این پژوهش، شناسایی و رتبهبندی محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا نزد سرمایهگذاران خطرپذیر است. بدین منظور، محورهای قابل مذاکره با بررسی ادبیات موضوع شناسایی شد و روایی محورها مورد ارزیابی و تایید کارشناسان قرار گرفت. سپس نظرات 26 نفر از متخصصان صنعت سرمایهگذاری خطرپذیر در ایران از طریق دو پرسشنامه در مقیاس پنج درجهای لیکرت جمعآوری شد. پایایی پرسشنامهها، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. روش تحقیق بر اساس ماهیت و گردآوری دادهها، توصیفی پیمایشی و از نظر هدف، توسعه کاربردی است. در نهایت، دادهها با استفاده از الگوریتم تصمیمگیری چند معیاره (آنتروپی و تاپسیس) بر مبنای درجه اهمیت و انعطافپذیری تجزیه و تحلیل و رتبهبندی شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که از جنبه میزان اهمیت و انعطافپذیری، محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا به ترتیب «سهام ممتاز»، «کنترل هیأت مدیره»، «حق تقدم در خرید سهام جدید»، «مبلغ سرمایهگذاری» و «ارزشگذاری»، «شاخصهای کلیدی عملکرد»، «اولویت نقدشوندگی»، «سهام مالکیت»، «حقوق اطلاعاتی»، «واگذاری سهام مبتنی بر زمان یا مایلستون»، «ضدرقیقشوندگی»، «حق فروش مشترک»، «الزام سایر سهامداران به فروش سهام خود»، «سهام تشویقی کارمندان»، «سود تقسیمی سهام»، «مشارکت در مانده پولها»، « الزامات پرداختی سهامدار برای تداوم بازی» و «حق بازخرید سهام» رتبهبندی و اولویتبندی میشوند.
پرونده مقاله